Gisteren ging ik met Kelly en Nick naar het strand. Het zonnetje scheen voor het eerst zo fel dat we in onze T-shirt konden rondlopen. Dit duurde maar eventjes, tot de wind opstak. We dronken iets op een terrasje en daarna splitsten onze wegen want ik ging naar het stierengevecht kijken maar Nick en Kelly niet.
Aan de arena aangekomen, moesten Arno, Jarno en ik even wachten op Steffi en Norman. We bleven ook nog eventjes wachten op een Let en zijn nicht, maar later bleek dat ze dachten dat ze zodanig veel te laat waren, dat we al naar binnen waren gegaan. Toen we eindelijk de juiste "Puerta" hadden gevonden konden we plaatsnemen op een harde stenen bank. Deze had lekker warm omdat de zon er al heel de dag op scheen.
De ceremonie begon met een soort voorstelling van iedereen. Het orkest speelt muziek en ondertussen komen alle stierenvechters binnen. Zelfs de paarden die de dode stieren naar buiten zullen slepen, mogen hieraan deelnemen. Als iedereen terug weg is, wordt de eerste (van 6) stier losgelaten. Dan wordt de stier een beetje vermoeid en getoond aan het publiek door het van de ene naar de andere kant te laten lopen. Dit wordt gedaan door de helpers van de matador.
Als dit gebeurd is, horen we het orkest opnieuw. Dit betekent dat er 2 paarden mogen de arena betreden. Op deze paarden zit een man met een lans waarmee hij de stier zal steken. Deze mannen worden picadores genoemd. De stier wordt gestoken zodat hij zijn hoofd niet meer naar omhoog zou kunnen houden, zodat de banderilleros 3 keer 2 banderilla's (versierde stokken met weerhaken) in de rug van de stier kunnen planten.
Tussen deze 2 fases werden uiteraard de paarden naar buiten geleid en heeft het orkest opnieuw van zich laten horen. In de voorlaatste fase komt de matador ten tonele. Hij is de bekende man met de rode doek. Hij heeft ongeveer een 8 tal minuten waarin hij moet leren hoe goed de stier is, hoe hij reageert, hoe slim hij is,... Als publiek ervaar je dat als het leukste gedeelte, omdat de stier echt op centimeters van de matador loopt. Soms raakt de matador de stier zelfs aan, dit is nogal spectaculair.
Na deze 8 minuten klinkt het orkest opnieuw. De matador verwisselt zijn zwaard voor een meer gebogen variant waarmee hij de stier zal doden. De bedoeling is dat hij het zwaard recht tussen de 2 schouderbladen van de stier plaatst en het mes zo diep mogelijk steekt om het hart van de stier te raken. Soms lukte dit en soms niet.
Tijdens het eerste en vierde gevecht kregen we de meest ervaren matador te zien, dit was heel duidelijk aangezien hij het mes telkens bijna volledig in het dier kon doen verdwijnen. De 2de matador had er al veel meer moeite mee en hij kon het mes hooguit voor de helft in het dier steken. Bij het 5de gevecht raakte de stier de matador en werd de matador naar buiten gedragen. Even later stond hij er al terug, met gescheurde broek en alles. Hij doodde uiteindelijk de stier (en dat binnen de maximumtijd van 20 minuten)
Eigenlijk juichten we allemaal voor de stier, omdat het totaal oneerlijk is. Hij is alleen en de stierenvechters zijn met een stuk of 9 mensen. Tijdens het laatste gevecht voelde ik me eigenlijk een beetje schuldig omdat de matador geraakt werd door de stier en de stier liep zelfs over de matador. Hij werd buiten de arena gedragen en we hebben hem niet meer teruggezien. Ik hoop dat het niet té ernstig was. Het meest grappige aan het stierengevecht vond ik Norman en Arno. Zij vertrokken na het 4de stierengevecht omdat het volgens hun altijd hetzelfde was. Tijdens het 5de en 6de gevecht werd de matador iedere keer geraakt, niet hetzelfde dus ;-)
Zoals ik in een vorig blogberichtje schreef hebben we 2 stagewerven. Vandaag bezochten we 1 van de 2 stagewerven. We hadden een afspraak met werfleider Oscar Sanchez om 12u. Zoals het een goeie student betaamt, waren we zelfs 10 minuutjes te vroeg.
