PortAventura

Dit weekend huurden we een Citroën C2 (of gelijkwaardig) om met ons 4'en (Nick, Steffi, Jolien en ik) naar PortAventura te rijden in Salou. Toen we aankwamen in het verhuurbureau, had men een aangename verassing voor ons: onze auto werd gratis geüpgrade naar een Xsara Picasso (diesel met airco en cruise-control). We waren hier uiteraard zeer blij mee :-)

Na ongeveer 2,5 uurtjes rijden kwamen we aan in één van de grootste pretparken in Europa. We begonnen onmiddellijk met de bekenste attractie. De "Furius Baco", deze rollercoaster gaat van 0 tot 135 km/u in amper 3 seconden. Het gekke is dat hij naar boven rijdt terwijl dit gebeurt. De versnelling is zeer indrukwekkend!


We deden nog vele attracties aan. Onder andere de "Hurakan Condor", dit is een toren waarbij je 88 meter in vrije val naar beneden valt. Ik dacht dat ik al iets gelijkaardrigs had gedaan in Walibi en Bellewaerde, maar toch vond ik het hier veel adembenemender! Waarschijnlijk omdat de attractie een pak hoger gaat en naar voor kantelt om een foto te nemen.


Als afsluiter gingen we in een voormalig recordhouder. De "Dragon Kahn", dit is een achtbaan waarbij men 8 loopings maakt. Na die 8 keer, was ik toch wel heel blij dat het voorbij was. Rond 22u waren we (volledig uitgeput) terug thuis.

Valencia CF - Tenerife

Gisteren was de laatste competitiewedstrijd voor Valencia CF. Aangezien ik nog nooit in het stadion van de belangrijkste Valenciaanse ploeg was geraakt, wou ik absoluut eens gaan. Normaalgezien zou ik tickets gekocht hebben op zaterdag, maar aangezien we vrijdagavond beslisten om naar Alicante te gaan, kon ik dit niet meer doen. De match werd pas gespeeld om 19u, dus eigenlijk had ik op zondag nog tijd genoeg om tickets te kopen.


Om 16u30 belde ik aan bij Steffi en samen vertrokken we naar het stadion. Aan het enige loket dat open was, stond een rij van naar schatting 70 suppoters voor ons. We schoven aan en ondertussen zongen de supporters van Tenerife allerlei leuke deuntjes. 


Nogal onverwacht zijn de supporters hier niet strikt gescheiden. De supporters van Valencia kopen gewoon hun tickets, waar de suppoters van Tenerife zich aan het voorbereiden waren op de match. Ik vond dit eigenlijk wel een fijne gang van zaken, veel leuker dan overdreven "veiligheidsmaatregelen". Natuurlijk was er wel vrij veel politie aanwezig, maar niet in zulk een overdreven hoeveelheden als in België.


Na een uur aangeschoven te hebben was het eindelijk aan ons. De verkoopster had wel minder leuk nieuws voor ons: Sold out! Dit was echt balen: een uur aangeschoven voor niks. Er stonden nog een 200-tal mensen achter ons, maar toch: wij hadden het langst van allemaal aangeschoven. Het was echt frustrerend om te zien dat de mensen voor ons nog net wel genoeg tickets konden kopen.


Uiteindelijk vonden we een rare man die ons 2 plaatsen kon bezorgen via zijn abonnement. Na lang twijfelen, besloten we om hem het voordeel van de twijfel te geven. We betaalden heb 70 euro ipv 50 euro (voor 2 personen) en hij ging mee naar de inkom. Hier kon Steffi gemakkelijk binnen, maar het lukte niet om mij binnen te laten. Steffi is dan maar weer naar buiten gekomen en de man heeft ons ons geld teruggegeven. Even later vonden we een andere man die exact hetzelfde wou, met als groot verschil dat hij zelf meeging naar binnen én dat we pas binnen moesten betalen.


Uiteindelijk zijn we dan dus toch binnen geraakt. We hadden eigenlijk wel gepland om nog naar huis te gaan want we hadden allebei totaal geen warme kleren aan. De match was voor Valencia totaal onbelangrijk aangezien ze 100% zeker op de 3de plaats zouden eindigen. Voor Tenerife was de match van levensbelang. Bij een gelijkspel of winst, bleven ze in Primera Division en anders degradeerden ze naar Segunda Division.


Valencia was overduidelijk de betere ploeg en had enorm veel kansen. De keeper van Tenerife speelde een topmatch en zo bleef de stand lange tijd 0-0. In de 90ste minuut scoorde Alexis en won Valencia de laatste match van het seizoen. Na de match kreeg Rubén Baraja minutenlang een staande ovatie omdat hij na 10 jaar de club verlaat.

Met de trein naar Alicante

Vrijdagavond gingen we naar het station en boekten we een treinrit naar Alicante. Dit is de 2de grootste stad van de regio Valencia en ligt op een kleine 200 kilometer van Valencia. Onze trein vertrok al 's morgens om 7u, dus we moesten vroeg opstaan om op tijd in het "Estación del Nord" te zijn. Na 2 uurtjes kwamen we aan in een vrij klein stadje.

Om ons bezoek een beetje te plannen, hadden we afgesproken dat we na aankomst direct naar de toeristische dienst te gaan. Op de website van Alicante stonden maar liefst 6 adressen van Touristische diensten, jammergenoeg heeft men erbij vergeten vermelden dat deze allemaal gesloten zijn op zaterdag en zondag. Dan besloten we waar om de stad op goed geluk te verkennen.

Het bekenste monument van Alicante is de burcht "Castillo de Santa Bárbara". Deze ligt op een hele steile rots, op 166meter hoogte. Hierdoor kijkt de burcht echt neer op de stad. Aangezien we geen kaart hadden, begonnen we zomaar een paadje naar boven te volgen. Na een tijdje was het paadje niet meer verhard en plots was het paadje zelfs helemaal weg. We besloten toch om door te gaan. We moesten klimmen en bijna allerlei toeren uithalen om toch maar aan het kasteel te geraken. Aangezien we er echt niet geraakten, moesten we toch opnieuw een pad zoeken.

Na bijna 2 uren klimmen en dalen zaten we terug op een pad, jammergenoeg stopte ook dit pad plots (totaal niet op de juiste plaats). Uiteindelijk zijn we helemaal naar beneden gegaan en hebben we de weg gevraagd. Men vond het zeer raar dat we te voet naar boven wilden, terwijl we na een goeie 20 minuutjes al boven waren. Die mensen wisten duidelijk niet wat we de voorbije 2 uren gedaan hadden. Het uitzicht van op de burcht was fantastisch.


Na deze beklimming, koelden we onze voeten een beetje af in een (nog steeds) zeer koude Middelandse zee. Daarna vulden we onze lege maag op een terrasje langs het mooie strand van Alicante. We deden nog een wandeling door de stad en een gezellig terrasje, om daarna compleet uitgeput de trein naar huis te kunnen nemen. Op de trein ontdekten we trouwens dat je de zetels zelf kan verplaatsen zodat je ofwel per 2, ofwel per 4 (naar elkaar kijkend) kan zitten, toffe feature: misschien een idee voor de nmbs!

Tapas

Aangezien het al een tijdje geleden is dat ik nog iets geschreven heb, zal ik het nu goedmaken door alles van de laatste tijd te vertellen. Enkele dagen geleden besloten Nick, Steffi en ik om eens wat beter kennis te maken met de Spaanse keuken. Aangezien we nog niet zo lang ervoor Paella gegeten hadden, kozen we voor tapas.

Tapas zijn eigenlijk kleine hapjes. In veel Spaanse steden krijg je gratis 1 kleine tapa bij je drankje. Hier in Valencia is dat meestal niet het geval. Hier worden de hapjes meestal besteld voor te delen met de hele tafel. Aangezien de tapas hier apart betaald moeten worden, zijn ze vaak groter dan de gratis versie, hierdoor kan je ze eten als een volwaardige maaltijd.

We bestelden dus enkele bordjes waarvan de bekenste waarschijnlijk Calamares, Gambas en Patatas Bravas zijn. Patatas Bravas wordt meestal in het Engels vertaald door "Brave Patatoes" wat dan eigenlijk "Dappere Aardappelen" zou betekenen. Eigenlijk zijn het gefrituurde patatjes met pikante tomatensaus. Tapas zijn eigenlijk niet zo duur, maar wel heel lekker, dus zeker een aanrader voor iedereen die Spanje bezoekt.